17 kwietnia minęła 24 rocznica ponownej legalizacji NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 r. działalność NSZZ „Solidarność”, podobnie jak większości organizacji i stowarzyszeń, została zawieszona. 8 października 1982 r. sejm przyjął ustawę o związkach zawodowych, która oznaczała delegalizację „Solidarności”.
Nowa fala strajków w wielu regionach kraju wybuchła w 1988 r. Żądano przede wszystkim zalegalizowania „Solidarności”. 30 listopada, z inicjatywy przewodniczącego OPZZ Alfreda Miodowicza, doszło do debaty Wałęsa – Miodowicz transmitowanej na żywo przez telewizję. Wałęsa okazał się zdecydowanym zwycięzcą tego pojedynku, dobitnie wykazując, jak szkodliwe dla Polski jest ograniczenie swobód politycznych i związkowych.
Jeszcze w grudniu tego roku podczas spotkania w Warszawie działaczy „Solidarności”, opozycji i intelektualistów powołano 135-osobowy Komitet Obywatelski przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” będący partnerem władz w rozmowach „okrągłego stołu” trwających od 6 lutego do 5 kwietnia 1989 r.
Efektem tych rozmów była m.in. decyzja Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, który 17 kwietnia 1989 r. ogłosił postanowienie o ponownej legalizacji „Solidarności”.