Wprawdzie budżet państwa za 2014 rok został zrealizowany zgodnie z ustawą budżetową, to jednak nie wpłynął pozytywnie na zmianę obecnej i przyszłej sytuacji gospodarczej Polski. Nadal mamy do czynienia z niezadowalającą jakością planowania niektórych dochodów i wydatków budżetu państwa oraz brakiem wypracowanych procedur systematycznego przeglądu wydatków publicznych Ponadto, w budżecie państwa realizowane zadania są nieskoordynowane i brakuje w nich niepowiązana z długo i średnioterminowymi programami. Powoduje to sytuację, że zasoby administracji państwowej (w tym szczególnie Ministerstwa Finansów) są angażowane do bieżących działań ad hoc zamiast koncentrować się na podejmowaniu decyzji i działań o charakterze strategicznym i długoterminowym horyzoncie czasowym. Dlatego też nie odnotowujemy sukcesu w realizacji żadnego praktycznie planu rozwoju zaczynając od Krajowego Programu Reform służącemu realizacji Strategii Europa 2020, po przez Długookresową Strategię Rozwoju Kraju – Polska 2030. Trzecia fala nowoczesności, a kończąc na Średniookresowej Strategii Rozwoju Kraju.
Zarówno ustawa budżetowa, jak i sprawozdanie z wykonania budżetu państwa (w tym za 2014 rok) są dokumentami bardzo uogólnionymi. Nawet najważniejszym z punktu widzenia państwa zagadnieniom poświęca się zaledwie kilka zdań ogólnych z podaniem łącznej (sumarycznej) kwoty wydatków. Administracja publiczna nie jest natomiast skłonna udzielać wyjaśnień szczegółowych. Stąd też Polska zajęła 35 miejsce, za m.in. Estonią, Czechami i Rosją w zestawieniu obejmującym 86 krajów dotyczącym transparentności (według raportu międzynarodowej organizacji World Wide Web Foundation). Pierwsze miejsce w tym zestawieniu zajmuje W. Brytania, która ma najbardziej transparentny rząd na świecie. Jeżeli wziąć pod uwagę udostępnianie informacji tworzonych przez organy administracji publicznej i dane dotyczące funkcjonowania rządu oraz jakość udostępnianych danych to Polska w tym rankingu byłaby znacznie niżej. Brak szczegółowych danych utrudnia, a w niektórych przypadkach uniemożliwia merytoryczną ocenę planów i realizacji budżetu państwa.