Ustawa o Pracowniczych Planach Kapitałowych łączy w sobie cel społeczny z celem pobudzania inwestycji, dzięki gromadzeniu kapitału na inwestycje. To dobrowolny system komponowany na zasadzie solidaryzmu, w którym będzie partycypować pracownik, pracodawca i państwo.

Pracownik sam zdecyduje, czy chce przystąpić do programu i jak długo w nim pozostanie.

PPK wejdą w życie od połowy 2019 r., a obowiązek zawierania umów o zarządzanie PPK będzie wprowadzany stopniowo: od 1 lipca 2019 r. dla firm, które zatrudniają co najmniej 250 osób, od 1 stycznia 2020 r. dla podmiotów zatrudniających co najmniej 50 osób, a od 1 lipca 2020 r. dla pracodawców zatrudniających co najmniej 20 osób. Od 1 stycznia 2021 r. do PPK przystąpią podmioty oraz osoby zatrudnione w jednostkach sektora finansów publicznych.

Środki zgromadzone przez uczestnika PPK zostaną wypłacone mu po osiągnięciu 60 roku życia i będą podlegały dziedziczeniu.

Ponadto, projekt zakłada automatyczny zapis do PPK, jednak pracownik będzie mógł się z niego wycofać w każdym momencie poprzez złożenie pisemnej deklaracji.

W ciągu najbliższych 10 lat rząd zamierza przekazać do Planów między 35 a 40 mld zł, głównie na tzw. „wpłaty powitalne” w wysokości 250 zł dla każdego uczestnika oraz „dopłatę roczną” w wysokości 240 zł po spełnieniu określonych warunków. Obie dopłaty będą finansowane z Funduszu Pracy.